27 listopada Sejm ustanowił patronów 2021 r. Podczas trzeciego dnia 21. posiedzenia Izba uhonorowała: Stanisława Lema, Cypriana Kamila Norwida, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego oraz Tadeusza Różewicza.
22 stycznia przypadła 100 rocznica urodzin Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Od sylwetki tego poety rozpoczniemy cykl prezentacji czterech wielkich twórców polskiej literatury.
Krzysztof Kamil Baczyński herbu Sas (ps. „Jan Bugaj”, „Emil”, „Jan Krzyski”, „Krzysztof”, „Piotr Smugosz”, „Krzysztof Zieliński”, „Krzyś”; ur. 22 stycznia 1921 w Warszawie, zm. 4 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski poeta czasu wojny, podchorąży Armii Krajowej, podharcmistrz Szarych Szeregów, jeden z przedstawicieli pokolenia Kolumbów, w czasie okupacji związany z pismem „Płomienie” oraz miesięcznikiem „Droga”. Przed wojną marzył o karierze grafika i ilustratora .Pasję tą porzucił jednak dla poezji i działalności konspiracyjnej.
Baczyński brał czynny udział w działalności konspiracyjnej. Był związany ze Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola” oraz z harcerskim batalionem AK „Zośka”. Podczas powstania warszawskiego walczył jako oficer harcerskiego batalionu „Parasol”. Baczyński poległ na posterunku w pałacu Blanka 4 sierpnia 1944 w godzinach popołudniowych (ok. 16), śmiertelnie raniony przez strzelca wyborowego ulokowanego prawdopodobnie w gmachu Teatru Wielkiego. Pochowany pierwotnie na tyłach pałacu. Po wojnie ciało przeniesiono na Cmentarz Wojskowy na Powązkach.
Poezja.
W okresie okupacji niemieckiej ogłosił 4 tomiki poezji: „Zamknięty echem” (lato 1940), „Dwie miłości „(jesień 1940), „Wiersze wybrane” (maj 1942), „Arkusz poetycki”
Nr 1 (1944) i składkę „Śpiew z pożogi „(1944) oraz wiele utworów w prasie konspiracyjnej. Jego wiersze pojawiły się także w antologiach poezji wydawanych konspiracyjnie: w „Pieśni niepodległej” (1942) i „ Słowie prawdziwym” (1942).
Poezja Baczyńskiego najpełniej wyraża cechy pokolenia Kolumbów. Pomagała ludziom poradzić sobie z wojną, uporządkować myśli, uodpornić psychikę ludzką. W swojej poezji poruszał refleksję na temat młodości i zjawiska upływu czasu, ważnym elementem jego twórczości stały się erotyki, które poświęcił żonie.
Zachowały się wszystkie jego dzieła: ponad 500 wierszy, kilkanaście poematów i około 20 opowiadań. Najbardziej znane wiersze Baczyńskiego to: „Elegia o… [chłopcu polskim]”, „Mazowsze”,” Historia, Spojrzenie”, „Pragnienia”, „Pokolenie”, „ Gdy broń dymiącą z dłoni wyjmę…”, „Polacy”. Jego wiersze były śpiewane m.in. przez Ewę Demarczyk (utwór Wiersze wojenne, Deszcze, Na moście w Avignon), Janusza Radka, Michała Bajora, Grzegorza Turnaua, zespół Lao Che (utwór Godzina W), Ankh i Budkę Suflera. Fragment jego wiersza „Historia” posłużył za tytuł filmu „Jeszcze słychać śpiew i rżenie koni…”.
Zachowało się również kilkaset rysunków i grafik Baczyńskiego, jak na przykład ilustracje do poszczególnych wierszy poety, projekty okładek własnych tomików, kolekcja rysunków z psem Baczyńskiego, studium kocich łebków czy rysunki o tematyce orientalnej.
Życie i twórczość Baczyńskiego stały się tematem kilku filmów, m.in. „Dzień czwarty”, w którym poetę zagrał Krzysztof Pieczyński i „Baczyński” w reżyserii Kordiana Piwowarskiego (z tytułową rolą Mateusza Kościukiewicza).
„O, wybudujcie domy, o, nazwijcie wreszcie
Polskę – Polską, nie krzywdą, a miłość – miłością.”
„Polacy”, 1942
