Kształtowanie przestrzeni w bliższym i dalszym otoczeniu

Adaptacja brzegu Warty, wybudowanie kładki wzdłuż rzeki Wirynki w Komornikach, platforma spotkań przy rzece Głuszynce w Kamionkach, aranżacja przestrzeni półpublicznej przy budynku szkoły na ul. Rybaki 17, tereny wiejskie, ulice i skwery w centrum miasta, to niektóre z wielu miejsc, których zaprojektowania podjęli się uczniowie klasy 1A, 2PA 2GA1 i 3A. Młodzi projektanci świadomie uczestniczyli w trudnym procesie zagospodarowania mniejszego i większego obszaru, zwłaszcza z poszanowaniem elementów zastanych; drzew, krzewów i ukształtowania terenu. Dokumentacja projektowa oparta była na wykonaniu rzutu w skali, widoków miejsc, przekrojów. Uczniowie z powodzeniem zaproponowali nowe nasadzenia i w tym celu opracowali wzorniki roślin i materiałów. Pod względem kompozycyjnym projektanci zrezygnowali z nadmiaru środków, które wizualnie mogłyby zaburzyć kontekst. Uczniowie potrafią wybierać materiały, faktury i proporcje. Ustalać ich wzajemne relacje. Nie bez znaczenia jest też dla młodych projektantów ekologia, a materiały z odzysku są powszechnie przez nich stosowane. Młodzież nowocześnie myśli o kontekście miejsca, a pod względem otwartości i dostępności inspiruje się Skandynawią i Japonią. Potrafi odnajdywać znaczenie dla współprzebywania i nawiązywania relacji interpersonalnych z równoczesnym nadaniem mu znaczenia przestrzeni gwarantującej bezpieczeństwo, a także uniezależnienie od warunków pogodowych.  

Dodać należy, że w przedsięwzięciu biorą też uczniowie technikum, którzy wykonali z drewna konstrukcję według projektu architekta Toniego Österlund’a. Konstrukcja ta nazwana ”Bramą Przyszłości” będzie główną atrakcją terenu zielonego przy budynku szkoły. Kształtem przypomina spiralę kojarzącą się z nieskończonością, kreatywnością oraz twórczym działaniem i doskonale wpisuje się w klimat szkoły.

Mamy nadzieję na realizację niektórych pomysłów, zwłaszcza tych, które dotyczą przestrzeni przy szkole. Młodym projektantom i konstruktorom gratulujemy i jesteśmy im wdzięczne, że mogłyśmy w tym wymagającym procesie uczestniczyć.

Karolina Szefer i Magda Megger